Hi, ik ben Miranda
Ik ben 35 jaar en samen met mijn man Harrie en onze 2 kinderen, Riv en Lola, wonen we in het pittoreske Gramsbergen.
15 jaar geleden ben ik mijn loopbaan begonnen in de kinderopvang. Heerlijk vond ik het om met kinderen te werken. Van 0 t/m 12 jaar allemaal met hun eigen streken. Vooral de leeftijdsgroep van 0 tot 4 jaar vond ik geweldig om mee te werken. Bij deze leeftijd mag je nog echt helpen en verzorgen, natuurlijk wel op hun tijd en hun manier.
Na 10 jaar op de groep te hebben gewerkt merkte ik dat ik wat anders wilde. Voor mijn gevoel had ik alles gegeven, eruit gehaald en was het tijd voor wat anders. Ik wilde iets minder sociaals doen. Zo ging ik werken op de afdeling kind planning. Helemaal leuk, eindelijk leuke kleren aan naar het werk, je haar doen. Want op de groep hoef je dat niet te doen, kleren worden toch zo vies en je haar wordt door een kleine kapster wel in heel speciaal model gebracht.
Maar ja zoals iedereen al wel had gezegd, was na een jaar daar de lol ook wel vanaf, want die leuke kleren zaten lang niet altijd lekker. En miste ik toch wel het contact met mensen, dat is waar mijn kracht ligt.
Toen mijn werkgever bekend maakte dat we gingen fuseren met een andere grote kinderopvang organisatie, wist ik dit is mijn moment om wat anders te gaan doen. Het hoofdkantoor ging verhuizen naar Vianen en dat was voor mij te ver weg om elke dag heen en weer te rijden.
Wauw wat een kans want alles lag open, zo voelde het ook echt. Maar soms zijn heel veel keuzes ook niet fijn. Dus ging ik op onderzoek uit waar echt mijn passie ligt. Inmiddels was ik 2 keer bevallen en dus moeder geworden. En ik had nooit verwacht dat dat je zo zou veranderen.
Natuurlijk verandert je leven maar ook mijn kijk op dingen en mijn manier van denken waren veranderd. Ik weet dat ik als tiener/twintiger altijd dacht nou dan word je zwanger, krijg je een baby en dan ga je weer verder. Maar inmiddels weet ik dus dat dit niet zo werkt.
“Er wordt niet alleen een baby geboren bij een geboorte, maar ook een moeder en een heel gezin! Dat verdient aandacht en respect vanaf de wens.”
Mama Wijs
En dus dacht ik daar wil ik meer van weten. Ik kwam erachter dat als je zwanger bent je een moederbrein ontwikkelt. Je veranderd dus blijvend als persoon.
Ik heb zelf 2 hele fijne bevallingen gehad. Allebei in het ziekenhuis maar wel allebei op mijn manier. De 2e bevalling was een hands-off bevalling. En wauw wat een power heeft mij dat gegeven. Waar je lichaam wel niet toe in staat is.
En oké je ziet ook dingen waarvan je niet wist dat je dat kon. Zo ben ik namelijk niet zo van harde geluiden en aan schreeuwen heb ik al helemaal een hekel. Maar blijkbaar mijn lichaam niet. Want tijdens de bevallingen heb ik de hardste oerkreten eruit geschreeuwd.
Als ik mijn beval verhaal vertelde aan andere kreeg ik heel vaak terug; jij bent de enige die ik ken die met zo’n fijn gevoel terugkijkt op de bevalling. Toen dacht ik daar moet ik wat mee. Want ik ben het bewijs dat het niet nodig is om met een negatief gevoel terug te kijken op je bevalling. Of de periode daarvoor of daarna.
Dus heb ik de opleiding gevolgd tot geboortetrauma consulent bij Brun kuipers. En de opleiding ‘Zo beval ik’ heb ik ook gevoeld bij Brun.
Daar leerde ik hoe het in je hersenen werkt en hoe hormonen en neuronen ervoor zorgen dat het moederbrein wordt aangemaakt en hoe je cellen negatieve ervaringen opslaan. Dat je dus wel door kan gaan met je leven maar dat je cellen die negatieve ervaringen wel onthouden en dat je er dus een keer mee aan slag moet, wil je weer fijn in je vel zitten.
Ook heb ik de opleiding tot zwangerschapsdocente gevolgd bij samen bevallen. Zo heb ik heel veel geleerd over de zwangerschap, bevalling en alles wat daarbij komt kijken. Door deze combinatie kan ik zwangeren en moeders goed begeleiden.
Fun facts:
Misschien denk je nou prima mens die Miranda maar ik moet eerlijk zeggen ik heb best veel eigenaardigheden.
Zo vind ik kaas met chocopasta echt heeeeerlijk! Ja dat lees je goed. Of kippensoep en daar dan mijn broodje met Nutella in dippen. Ook echt verrukkelijk, probeer maar eens.
Mijn moeder kocht vroeger altijd veel roze kleren en spullen voor mij. Helemaal gek op roze was ik dus als kind. Iedereen zei ooh dat gaat wel over als ze ouder wordt. Nou niet dus. Ik kan mij mijn eerste schooldag op het VMBO nog goed herinneren; een roze enkelbroek, roze hoge laarzen en een roze topje. Helemaal fantastisch voelde ik mij. Oké, mijn klasgenoten moesten even wennen maar al snel kwam ze erachter dat ik verder best normaal ben. En eigenlijk is mijn liefde voor de kleur roze nog steeds niet minder geworden. Glitters zijn erbij gekomen. En ook mijn dochter krijgt te maken met mijn roze virus. Ik hoop dat het later niet bij haar over gaat.
Mijn man heeft de naam van onze zoon bedacht; Riv. Eigenlijk vond ik de naam meteen al mooi toen ik hem hoorde. Maar het heeft een paar weken geduurd voordat ik tegen hem zei dat dat de naam werd. Want ik vond dat ik de naam moest bedenken
Ik ben inmiddels 20 keer naar euro Disney geweest. Nou ja eigenlijk 19 keer en 1 keer naar Disney world. Maar oké; ik ben dus best wel een Disney-fan. Niet echt van de films maar gewoon van het park. Ik voel me echt een prinses als ik daar loop. Alles is mooi en goed en fijn. Heel onrealistisch zeg maar. En dus een heerlijk gevoel. Harrie snapt er trouwens niks van en is inmiddels 3 keer mee geweest maar ik ben alweer een jaar bezig om hem weer een keer mee te krijgen. Tot nu toe nog zonder succes.
Ik ben geboren en getogen in Hoogeveen. Een jaartje heb ik Almere gewoond, vanwege het werk van mijn vader. Mijn man Harrie, heb ik leren kennen tijdens de feestweek van Gramsbergen. Een heel gezellig feestje elk jaar weer. En een Gramsberger-aap (zo noemen ze om de een of andere reden mensen die in Grambergen wonen) haal je nooit meer uit Gramsbergen. Dus woon in ik nu dit prachtige kleine dorpje. Wennen was het wel, zo zijn er maar 4 winkels en weet iedereen alles van je. Maar als je hulp nodig hebt is er altijd wel iemand die je kan helpen en die sociale controle geeft me toch wel een veilig gevoel.
Als je tot hier hebt gelezen ken je mij nu een stuk beter, maar ik jou nog niet.
Ik ben benieuwd naar jou? Wie ben jij? Waarom ben je hier gekomen? Wat zou jij het liefste willen?
Vertel me wat je uitdagingen zijn en laten we samen kijken of we een klik hebben en eventueel samen aan de slag gaan. Misschien heb je, door het lezen van mijn verhaal, ergens het gevoel gekregen dat ik je op een bepaalde manier verder kan helpen.
Laat het me weten door onderstaand contact formulier in te vullen.